مقتل آب روایت جان‌کاهی ست که جرعه جرعه به کام تشنه مان چکیده می‌شود تا سرمستانه به حیات باز گردیم. در مقتل آب با یکی از قدرتمند ترین عناصر هستی یعنی آب همراه می‌شویم تا این بار تاریخ را از زبان او بشنویم.

جرعه دوم مقتل آب روایت اتفاقات پس از تبعید انسان به زمین را روایت میکند. این روایت همان حکایت قتل هابیل توسط قابیل است.

در بخش دوم و انتهایی این جرعه داستان کشتی ساختن نوح به امر خداوند را می شنوید.

در این جرعه علاوه بر سیده لیلا موسوی  و سید محمد حسینی که درنقش آب و ابلیس نقش‌آفرینی می‌کنند،  احمد شریفی فرد، رحمان اسلامی و سید صدرا میرئی نیز به ترتیب در نقشه های هابیل، قابیل و کنعان نقش آفرینی می کنند.

در بخشی از این جرعه می شنوید:

آب: ترسان و لرزان چشمم را به آرامی گشودم!  پس چرا اینان برای بازگشتن دوباره به آغوش خداوند شان هیچ کاری نمی کنند؟ … قربانی هابیل پذیرفته شد که جنبنده ای زنده بود و قربانی برادر دیگر که محصول کشاورزی خویش بود، نه!   قابیل بزرگتر از هابیل بود و این سزاواری علت شد به برافروختن آتش حسد در قابیل. بعد از این امر گفتگوی آن دو را شاهد بودم!

هابیل: چرا تنها نشسته ای برادر! چرا گره به پیشانی انداختی؟

قابیل: دست از سرم  بردار هابیل! برو!

هابیل: چرا از من رخ برمی گردانی؟ من کاری کردم که علت شده به این حال تو؟

قابیل: هم تو میدانی چیست و هم پدر!

…

آب: خدایا هنوز مبهوت این موجود عظیم الجثه ام!  کشتی ساختن نوح نبی در این سرای خشک عجیب است! کشتی به این بزرگی فقط برای این تعداد اندک از پیروان اش؟ چرا ظعنه های این عده که او را به سخره گرفته اند را نمیشنود؟